Φίλοι του Τ.Μ.Θ.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 5 Μαρτίου 1512 γεννιέται ο Gerardus Mercator (ή Geert de Kremer) σε μια φτωχή οικογένεια της Φλάνδρας.

Κείμενο- έρευνα: Ολυμπία Ράλλη. Τεκμηρίωση Εκθεμάτων και Συλλογών

Είναι γνωστός για το σύστημα χαρτογράφησης που επινόησε, που φέρει το όνομα του, και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα (Google Maps). Σε αυτό οι μεσημβρινοί, οι μέγιστοι κύκλοι που διέρχονται από τους πόλους της γης, είναι ευθείες παράλληλες μεταξύ τους. Το ίδιο συμβαίνει με τον Ισημερινό και τους παράλληλους προς σε αυτόν κύκλους: είναι παράλληλες ευθείες, κάθετες στους μεσημβρινούς. Μάλιστα οι αποστάσεις, ανάμεσα στους παράλληλους, μεγαλώνουν όσο απομακρύνονται από τον ισημερινό. Κάθε παράλληλος αντιστοιχεί σε κάποιο γεωγραφικό πλάτος. Με άλλα λόγια, η επιφάνεια της γήινης σφαίρας φαίνεται να προβάλλεται σε ένα κύλινδρο που εφάπτεται στον ισημερινό.

Υπάρχουν μερικά σημαντικά μειονεκτήματα: καθώς οι παράλληλοι απομακρύνονται μεταξύ τους όσο πλησιάζουν τους πόλους, έτσι και οι περιοχές κοντά στους πόλους εμφανίζονται μεγαλύτερες από ότι είναι στη πραγματικότητα. Η Γροιλανδία εμφανίζεται στο μέγεθος της Αφρικής ενώ είναι μόλις το 1/14 της! Όμως ένα πλοίο που ακολουθεί σταθερό αζιμούθιο, θα κινείται κατά μήκος μιας ευθείας, με αποτέλεσμα την απλούστερη διαδικασία χάραξης πορείας και τη μείωση των σφαλμάτων.

Ο Mercator ήταν επιτυχημένος κατασκευαστής επιστημονικών οργάνων, αστρολάβων, υδρογείων και ουράνιων σφαιρών. Η επιτυχία του οφειλόταν στο υψηλό επίπεδο γνώσεων στα μαθηματικά, στην αστρονομία, στη γεωγραφία αλλά και στην δεξιοτεχνία του στη χαρακτική και στην πλάγια καλλιγραφία.

Η μόρφωση του ξεκίνησε με τη μελέτη της Βίβλου και της φιλοσοφίας του Αριστοτέλη που τον οδήγησε σε σύγχυση καθώς δεν συμφωνούσε το Εκκλησιαστικό Δόγμα και η αυθεντία του Αριστοτέλη με τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας. Μόλις έγινε γνωστός για τα επιστημονικά του όργανα, συνελήφθη από την Ιερά Εξέταση ως υποστηρικτής του Λούθηρου. Φυλακίστηκε για 7 μήνες αλλά τελικά αφέθηκε ελεύθερος εξαιτίας των προσπαθειών των φίλων του αλλά και επειδή δεν βρέθηκε κάποιο ενοχοποιητικό γραπτό του.

Οι γνώσεις του σχετικά με τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων και πιο συγκεκριμένα των ηλιακών και σεληνιακών εκλείψεων τον οδήγησαν στην έκδοση του ?Chronologia? όπου καταγράφει με χρονολογική σειρά όλα τα σημαντικά γεγονότα της ανθρωπότητας, αντλώντας στοιχεία από τα ημερολόγια των Βαβυλωνίων, των Ελλήνων, των Φοινίκων και των Ρωμαίων και συγκρίνοντας τα με τα αστρονομικά δεδομένα.

Παρόλο που έμεινε στην ιστορία ως χαρτογράφος, δεν έκανε παρά ελάχιστα ταξίδια. Για τη συλλογή πληροφοριών χρησιμοποιούσε την βιβλιοθήκη του και την αλληλογραφία με εμπόρους, ταξιδιώτες και ναυτικούς (σε έξι γλώσσες)!

Ο Mercator χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τη λέξη «Άτλας» για τη συλλογή χαρτών: όπως ο Τιτάνας Άτλας κρατούσε τη Γη στους ώμους του, έτσι και ο Άτλας περιείχε τους χάρτες όλης της Γης. Επίσης θεωρούσε τον Άτλα ως τον πρώτο γεωγράφο.

Οι φωτογραφίες από τον Ναυτικό Άτλαντα, δωρεά του κ. Τρίμη Βασιλείου

Κείμενο- έρευνα: Ολυμπία Ράλλη. Τεκμηρίωση Εκθεμάτων και Συλλογών

Ο Alexander Graham Bell γεννήθηκε στο Εδιμβούργο της Σκωτίας. Ο πατέρας, ο θείος και ο παππούς του ήταν πρωτοπόροι στην διδασκαλία της ομιλίας σε άτομα με προβλήματα ακοής. Οι άνθρωποι που εκ γενετής δεν μπορούν να ακούσουν, δεν μπορούν ούτε και να μιλήσουν ή να διορθώσουν την άρθρωση και την προφορά τους. Οι Bell είχαν αναπτύξει μία πρωτοποριακή μέθοδο, «τον ορατό λόγο» (visible speech), όπου με εικόνες έδειχναν σε ποια θέση πρέπει να βρίσκονται τα όργανα της στοματικής κοιλότητας για να μπορούν να προφέρουν τους διάφορους φθόγγους. Επίσης, έδιναν μεγάλη σημασία στην ανάγνωση των χειλιών. Η μέθοδος τους ήταν πολύ αποτελεσματική.

Ο Αλεξάντερ από μικρή ηλικία εκτίμησε το έργο του πατέρα του, καθώς σε ηλικία 12 χρονών παρατήρησε ότι η μητέρα του είχε αρχίσει να χάνει την ακοή της. Γενικά ήταν ένας νέος με μεγάλη περιέργεια για τον κόσμο και για την τέχνη. Είχε καταφέρει να μάθει να παίζει μόνος του πιάνο, αλλά και να διασκεδάζει την οικογένεια του με δικές του παραστάσεις ως εγγαστρίμυθος.

Το 1863 παρακολούθησε μαζί με τον πατέρα του, την παρουσίαση ενός «αυτόματου», ενός μηχανικού «ανθρώπου» που παρήγαγε ανθρώπινη φωνή, από τον Sir Charles Wheatstone, που βασιζόταν στο έργο του Baron Wolfgang von Kempelen. Ο Αλεξάντερ ενθουσιάστηκε και προσπάθησε, μαζί με τον αδελφό του, να κατασκευάσει ένα αντίστοιχο «αυτόματο». Μάλιστα αγόρασε και μελέτησε το βιβλίο του von Kempelen -στα Γερμανικά, χωρίς να γνωρίζει τη γλώσσα! Τελικά κατάφερε να φτιάξει μία κατασκευή που έμοιαζε με ανθρώπινο κεφάλι και έλεγε «μαμά».

Τα πειράματα του με τον ήχο δεν σταμάτησαν. Σειρά είχαν τα διάφορα διαπασών χάρη στα οποία εξοικειώθηκε με το φαινόμενο του συντονισμού και τη διάδοση του ήχου. Στην ηλικία των 19 χρονών, έγραψε μία αναφορά με τα συμπεράσματα των πειραμάτων του, και την έστειλε στον Alexander Ellis, φιλόλογο και συνάδελφο του πατέρα του. Ο Ellis παρατήρησε ότι τα πειράματα του μοιάζουν με τις εργασίες του Hermann von Helmholtz και του συνέστησε το αντίστοιχο βιβλίο. Μελετώντας το, αν και με πολλές δυσκολίες λόγω της γαλλικής έκδοσης, ο Bell συνειδητοποίησε ότι ο ηλεκτρισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την μετάδοση του ήχου. Έπρεπε να μελετήσει τη σχέση ήχου και ηλεκτρισμού. Έτσι προετοιμάζεται για να συνεχίσει τις σπουδές του στο University College του Λονδίνου.

Το 1870 ο Alexander χάνει τους δύο αδελφούς του από φυματίωση. Οι γονείς του αποφασίζουν να μετακομίσουν στον Καναδά μακριά από το νοσηρό κλίμα της Αγγλίας. Εκεί αγοράζουν μία μεγάλη φάρμα και ο Alexander μετατρέπει ένα οίκημα, που προοριζόταν για τα άλογα, σε εργαστήριο. Τις νύχτες συνεχίζει τα πειράματα του αλλά κατά τη διάρκεια της ημέρας βοηθά τον πατέρα του στη διδασκαλία της ομιλίας και της άρθρωσης σε παιδιά με δυσκολία στην ακοή. Σύμφωνα με μία από τις μαθήτριες του (Helen Keller) «ο Bell αφιέρωσε τη ζωή του στην εξάλειψη της απάνθρωπης σιωπής που αποξενώνει τους ανθρώπους». Η φήμη του ως αποτελεσματικού δάσκαλου, τον βοηθά να αποκτήσει οικονομική υποστήριξη για τα πειράματα του, συνήθως από τους γονείς των μαθητών του. Μία από τις μαθήτριες του, η Mabel Gardiner Hubbard, θα γίνει η μελλοντική του σύζυγος.

Στο εργαστήριο του προσπαθεί να μεταδώσει ήχο μέσω του τηλεγραφικού δικτύου. Θεωρεί ότι έχει εφεύρει τον «αρμονικό τηλέγραφο» με τον οποίο μεταδίδονται διαφορετικές «μουσικές νότες». Σύντομα δημιουργεί το ?phonautograph?, μία μηχανή σαν πένα που αποτυπώνει τις δονήσεις λόγω των ηχητικών κυμάτων σε καπνισμένο γυαλί. Ο Bell πιστεύει ότι μπορεί να μετατρέψει τα ηχητικά κύματα σε μεταβολές του ηλεκτρικού ρεύματος. Επίσης πιστεύει, ότι οι μεταβολές του ηλεκτρικού ρεύματος θα παράγουν διαφορετικούς ήχους, καθώς θα προκαλούν συντονισμό στα πολλαπλά μεταλλικά καλάμια (σαν τις χορδές μιας άρπας) που χρησιμοποιεί.

Την ίδια εποχή παρόμοιες έρευνες κάνουν ο Ιταλός Antonio Meucci και ο Elisha Gray. Επιπλέον, το τηλεγραφικό δίκτυο της Western Union είναι υπερφορτωμένο και η διοίκηση του ψάχνει ένα τρόπο αποστολής πολλαπλών μηνυμάτων. Ο Bell δηλώνει ότι ερευνά τη μετάδοση ομιλίας μέσω του τηλεγραφικού δικτύου και προσελκύει το ενδιαφέρον του προέδρου William Orton της Western Union.

Όμως ο Bell γνωρίζει ότι οι ελλιπείς του γνώσεις στον ηλεκτρισμό τον εμποδίζουν να προχωρήσει στις έρευνες του. Εντελώς τυχαία, το 1874, σε ένα κατάστημα ηλεκτρικών, συναντά τον Thomas Watson, έναν έμπειρο ηλεκτρολόγο μηχανικό. Ο Bell τον προσλαμβάνει και αρχίζουν να εργάζονται στον «ακουστικό τηλέγραφο». Στις 7 Μαρτίου 1876 εγκρίνεται η πατέντα τους σχετικά με «τη μέθοδο και τη συσκευή που μπορεί να μεταδίδει ομιλία και ήχο μέσω του τηλεγραφικού δικτύου, με ηλεκτρικές μεταβολές παρόμοιες με τις δονήσεις του αέρα λόγω της ομιλίας ή του ήχου». Στις 10 Μαρτίου 1876, ο Bell λέει στη συσκευή του: «κ. Watson, ελάτε αμέσως, θέλω να σας δω». Ο Watson ακούει καθαρά τις λέξεις στο ακουστικό του, σε ένα απομακρυσμένο δωμάτιο. Στη συγκεκριμένη δοκιμή, χρησιμοποιήθηκε ένα διάφραγμα παρόμοιο με αυτό που περιγράφεται στην αίτηση πατέντας του Gray. Η δικαστική διαμάχη ανάμεσα στον Bell και στον Gray αλλά και στον Meucci θα κρατήσει για χρόνια. Φαίνεται ότι ποτέ δεν θα αποκαλυφθεί αν υπήρξε αλληλεπίδραση ανάμεσα τους.

Ο Bell συνέχισε να ασχολείται με τη βελτίωση του τηλεφώνου αλλά προχώρησε και σε νέες εφευρέσεις, όπως το ?photophone? που θα μπορούσε να θεωρηθεί πρόδρομος της οπτικής ίνας, τη δημιουργία ενός ανιχνευτή μετάλλων, των τετραεδρικών αετών στην αεροπλοΐα, και άλλες. Διατέλεσε δεύτερος πρόεδρος του οργανισμού National Geographic Society.

Μια ματιά στη συλλογή τηλεφώνων του Νόησις

http://archive.noesis.edu.gr/repository/handle/?sid=56860

Ποιος είναι ο συνεργάτης της NASA από την Πρέβεζα

Ο 84χρονος πανεπιστημιακός και συνεργάτης της NASA μιλάει στα «ΝΕΑ» για την περιπετειώδη πορεία του από τη Ζιάκα Γρεβενών μέχρι τις αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη

TANEA Team 28 Φεβρουαρίου 2021

Είναι ο ...... νονός του πλανήτη Άρη και είναι Έλληνας. Είναι ο άνθρωπος χάρη στον οποίο η NASA «βάφτισε» περιοχές του Κόκκινου Πλανήτη με ελληνικά ονόματα, όπως Άγραφα, Καλαμπάκα, Ξάνθη και Τέμπη. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου και συνεργάτης της NASA επί δεκαετίες, ο Θανάσης Οικονόμου έχει συμμετάσχει σε όλες τις αποστολές ρομποτικών ρόβερ στον Αρη από το 1997 ως το 2017, έχει κατασκευάσει όργανα που προσγειώθηκαν επιτυχώς στη Σελήνη τη δεκαετία του ?60, έχει μελετήσει τον Κρόνο και πλέον συνεργάζεται με την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία για ένα νέο, φιλόδοξο, πλάνο: τις μελλοντικές αποστολές στον πλανήτη Αφροδίτη. Γεννημένος στην Ελλάδα και μεγαλωμένος στην Τσεχοσλοβακία ως παιδί του Εμφυλίου, κατάφερε να διαγράψει μια σπουδαία καριέρα στην Αμερική και να τιμηθεί με σημαντικές διακρίσεις. Σήμερα μιλάει στα «ΝΕΑ» με αφορμή την προσεδάφιση του «Preseverance» στον Αρη, ένα γεγονός που προκάλεσε παγκόσμιο ενθουσιασμό πριν από λίγες ημέρες.

Ο νυχτερινός ουρανός της δεκαετίας της ?40, όπως έλαμπε πάνω από το χωριό Ζιάκα στα Γρεβενά, ήταν η πρώτη εικόνα που τον έκανε να συλλογίζεται το Σύμπαν. Κι όμως, τα δύσκολα παιδικά χρόνια που έζησε, μια εποχή που σημαδεύθηκε από την Κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο, τον κράτησαν μακριά από τις σχολικές τάξεις. Ηταν ένας μικρός βοσκός που βοηθούσε την οικογένειά του, όταν βρέθηκε στην Τσεχοσλοβακία μαζί με άλλα παιδιά της Μακεδονίας κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου. Εκεί τελείωσε το σχολείο, σπούδασε Πυρηνική Φυσική αποφοιτώντας με άριστα από το Πανεπιστήμιο της Πράγας και εργάστηκε σε ερευνητικά κέντρα μέχρι που μερικά χρόνια αργότερα δέχθηκε μια δελεαστική πρόταση από την Αμερική: μια θέση εργασίας στο Διαστημικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Σικάγου, όπου λίγο καιρό νωρίτερα είχε ξεκινήσει ερευνητικά προγράμματα η NASA. Ηταν η αρχή μιας επιτυχημένης πορείας που συνεχίζεται για περισσότερο από μισόν αιώνα. Κατά τη διάρκειά της συμμετείχε σε δεκάδες αποστολές της NASA, της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, της Ρωσίας, της Ιαπωνίας και της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας. Ο ίδιος ανέπτυξε μια σχέση τόσο στενή με το Διάστημα που, όπως λέει, τον έκανε να χάσει τον «ρομαντισμό» του. «Οταν πλέον κοιτάζω το φεγγάρι, αυτό που βλέπω είναι απλώς τα τρία σημεία όπου βρίσκονται τα όργανα που έχω κατασκευάσει» εξηγεί.

Κι όμως, στην αρχή της σταδιοδρομίας του ο Θανάσης Οικονόμου δεν μπορούσε να φανταστεί πως μερικές δεκαετίες αργότερα θα έφτανε στο σημείο να γίνει ο Έλληνας «νονός» του Αρη. «Είναι αλήθεια πως διάφορα μέρη του Αρη έχουν ονομασίες από ελληνικά νησιά ή από άλλα μέρη της Ελλάδας. Και αυτό έγινε μετά από δική μου πρόταση» εξηγεί στα «ΝΕΑ». Ηταν τον Οκτώβριο του 2005, λίγο πριν από τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου και ενώ το ρομποτικό ρόβερ «Spirit» βρισκόταν ήδη στον πλανήτη Αρη, όταν ο Θανάσης Οικονόμου πρότεινε στη NASA να δώσουν σε κάποιους από τους τομείς του Κόκκινου Πλανήτη ονόματα εμπνευσμένα από την αντίσταση του ελληνικού λαού κατά της γερμανικής κατοχής.

18/02/2021 17:48

Στελίνα Μαργαριτίδου

"Είναι τ' άρματά μου αυτά, τ' ακριβά, τ' αγαπητά: Το κοντύλι μου και η πλάκα, το βιβλίο μου στη σάκα", γράφει ο Τέλλος Άγρας για το "οπλοστάσιο" του μαθητή περασμένων εποχών.

Στους μαθητές και στη διαδικασία της εκπαίδευσης, αλλά και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν γι'  αυτήν ,από το 1821 έως σήμερα είναι αφιερωμένη η διαδικτυακή επετειακή εκδήλωση που διοργανώνει το Σάββατο 20 Μαρτίου, στις 10 το πρωί, η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης A/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, σε συνεργασία με τα 1^ο, 2^ο, 2^ο και 4^ο ΠΕ.Κ.Ε.Σ Κεντρικής Μακεδονίας και το ΝΟΗΣΙΣ.

Το θέμα της πρωτότυπης εκδήλωσης είναι: «Από την πλάκα και το κοντύλι στην οθόνη και το πληκτρολόγιο».

Σκοπός της διαδικτυακής εκδήλωσης που θα πραγματοποιηθεί με ελεύθερη συμμετοχή, είναι η ανάδειξη της πολύπλευρης και σημαντικής συνεισφοράς της εκπαίδευσης στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων και στη διαμόρφωση της ιστορίας του Ελληνικού Έθνους.

Στην εκδήλωση, θα συμμετέχουν μαθητές όλων των βαθμίδων και τύπων των σχολείων της Κεντρικής Μακεδονίας με εργασίες που θα αναφέρονται μεταξύ άλλων στην εκπαίδευση, τις τεχνολογίες εκπαίδευσης, αλλά και τις εξέχουσες προσωπικότητες παιδείας και εκπαίδευσης στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Παράλληλα, στο πλαίσιο της δράσης «από την πλάκα και το κοντύλι, στην οθόνη και το πληκτρολόγιο», από τις 26 Φεβρουαρίου μέχρι και τις 25 Μαρτίου παρουσιάζονται από το ΝΟΗΣΙΣ, στην ιστοσελίδα του και στους λογαριασμού κοινωνικής δικτύωσης, μερικά χαρακτηριστικά μοντέλα γραφομηχανών που περιλαμβάνονται στη συλλογή του Μουσείου Τεχνολογίας του Ιδρύματος.

Τα 200 χρόνια από την παλιγγενεσία του έθνους το 21, είναι μια καλή αφορμή να θυμηθούμε στοιχεία και εργαλεία της εκπαιδευτικής διαδικασίας, μέσα από τα οποία κληροδοτήθηκε ο πνευματικός πλούτος ενός πολιτισμού που παραμένει άσβεστος για περισσότερα από 3.000 χρόνια.

Ο υπολογιστής φαίνεται να κυριαρχεί σήμερα, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Η ομοιόμορφη γραφή, οι εύκολες ή και αυτόματες διορθώσεις, η άμεση αντιγραφή και μεταφορά των κειμένων μοιάζουν αυτονόητα για τους νέους, που δεν έχουν καν γνωρίσει το ενδιάμεσο στάδιο της γραφής με γραφομηχανή, με την οποία γράφτηκαν πολλά αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, επιστημονικές εργασίες, δημοσιογραφικά άρθρα.

Οι γραφομηχανές, πρόδρομοι του σημερινού πληκτρολογίου, αποτέλεσαν σημαντικό επαγγελματικό, επιστημονικό, εκπαιδευτικό εργαλείο στα χέρια της ανθρωπότητας.

Μέσα από την παράλληλη αυτή δράση το ΝΟΗΣΙΣ αποκαλύπτει στο ευρύ κοινό την αξιόλογη συλλογή γραφομηχανών που διαθέτει και υπογραμμίζει άλλη μια φορά τη συμβολή του στη διάδοση της γνώσης, της επιστήμης, της εκπαίδευσης.

Για περισσότερα πατήστε του συνδέσμους:

https://www.noesis.edu.gr/apo-tin-plaka-prosklisi-gia-simmetoxi/

https://www.facebook.com/NoesisScienceCenter

https://www.insagram.com/noesis_sciencecenter/

Κατά την πρώτη αποστολή συντήρησης στο Hubble Space Telescope φαίνονται οι αστροναύτες καθώς εργάζονται για την επιδιόρθωση του κυρίως κατόπτρου του τηλεσκοπίου  NASA

Το 2020 αποτελεί επετειακό έτος για την λειτουργία του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ (Hubble Space Telescope) καθώς συμπληρώνει 30 χρόνια λειτουργίας του (1990 -2020).

news247 30 Δεκεμβρίου 2020

Η επιστημονική έρευνα που πραγματοποιήθηκε με το Hubble τα τελευταία 30 έτη, οδήγησε σε ανακαλύψεις που έχουν φέρει επανάσταση σε σχεδόν όλους τους τομείς της τρέχουσας αστρονομικής έρευνας, από την πλανητική επιστήμη έως και την κοσμολογία. Το διαστημικό τηλεσκόπιο έχει αποκαλύψει μοναδικές εικόνες του ουρανού, ανοίγοντας νέα παράθυρα στον κόσμο και το σύμπαν.

Όπως αναφέρει η Δρ. Φιόρη ? Αναστασία Μεταλληνού στο magazine.noa, εκτοξεύθηκε στις 24 Απριλίου 1990 με το διαστημικό λεωφορείο Discovery και αποτελεί μια συνεργασία των διαστημικών υπηρεσιών της NASA (National Aeronautics and Space Administration) και της ESA (European Space Agency). Βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη γη σε ύψος 600 km και παρατηρεί στην ορατή, την υπεριώδη και την υπέρυθρη περιοχή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Έχει το πλεονέκτημα να μην παρεμποδίζεται από την γήινη ατμόσφαιρα, η οποία αποκόπτει το μεγαλύτερο μέρος της υπέρυθρης και υπεριώδους ακτινοβολίας. Μπορεί και παρατηρεί μακρινά ουράνια αντικείμενα, με ευκρίνεια 5 φορές μεγαλύτερη από κάθε επίγειο τηλεσκόπιο.

Η ιδέα της δημιουργίας ενός διαστημικού τηλεσκοπίου ξεκινά το 1946 με μια μελέτη των πλεονεκτημάτων της κατασκευής ενός τέτοιου τηλεσκοπίου, από τον αστρονόμο Lyman Spitzer. Το Αμερικανικό κογκρέσο εγκρίνει την χρηματοδότηση του έργου το 1977. Το 1978 αστροναύτες ξεκινούν να εκπαιδεύονται για αποστολές στο διαστημικό τηλεσκόπιο. Το επόμενο έτος ξεκινούν οι εργασίες στο κάτοπτρο των 2,5 μέτρων του τηλεσκοπίου. Το 1983 το τηλεσκόπιο ονομάζεται Hubble Space Telescope, προς τιμή του σπουδαίου αστρονόμου Hubble οποίος απέδειξε την ύπαρξη άλλων γαλαξιών εκτός του δικού μας και ανακάλυψε τις πρώτες ενδείξεις ενός διαστελλόμενου σύμπαντος.

Το 1985 η κατασκευή του τηλεσκοπίου Hubble ολοκληρώνεται, αλλά καθυστερεί η εκτόξευσή του μετά το ατύχημα του διαστημικού λεωφορείου Challenger. Στις 24 Απριλίου του 1990 το διαστημικό λεωφορείο Discovery (STS-31) μεταφέρει το τηλεσκόπιο στο διάστημα, όπου τοποθετείται σε τροχιά από το πλήρωμα του Discovery. Οι πρώτες εικόνες λαμβάνονται στις 25 Ιουνίου και τότε γίνεται αντιληπτό ότι το κάτοπτρο του Hubble εμφανίζει σφάλμα σφαιρικής εκτροπής, με αποτέλεσμα να μην εστιάζει καλά και οι εικόνες του να εμφανίζονται θολές. Το διαστημικό λεωφορείο Endeavour εκτοξεύεται στις 2 Δεκεμβρίου 1993 για την πρώτη αποστολή συντήρησής του. Ακολούθησαν άλλες 4 αποστολές συντήρησης στην μέχρι τώρα πορεία του.

Οι εικόνες που μέχρι σήμερα έχει προσφέρει, σε όλο το φάσμα συχνοτήτων που παρατηρεί, έχουν προάγει την Αστροφυσική, ανοίγοντας νέους δρόμους στην έρευνα του διαστήματος. Κάποιες από τις πολύ εντυπωσιακές του παρατηρήσεις είναι και οι ακόλουθες: